Uz celu paletu oblaka koje viđamo svaki dan, postoje i oni malo manje poznati, ali koji svojom zapanjujućom pojavom zaustavljaju dah i ostaju zauvek urezani u pamćenje.
Ovo su neki od njih:
1.SEDEFASTI OBLACI
Ovi oblaci, poznati su još i pod nazivom stratosferski oblaci. Nastaju u stratosferi na visini od 15-25km daleko iznad nama poznatih oblaka. Pojavljuju se i do 2 sata nakon što padne mrak ili pred zoru. Nazivaju se sedefastim jer njihova površina svetli predivnim sedefastim sjajem. To je posljedica difrakcije sunčeve svetlosti na kristalima leda od kojih je oblak sastavljen, a sunčeva svetlost na tim visinama dopire s druge strane planete, ispod našeg horizonta. Najčešće se pojavljuju u polarnim područjima (i naziv polarni to govori), i to zimi, u Skandinaviji, Aljasci, severnoj Kanadi, ali primećeni su i u Engleskoj i Škotskoj. Nastaju u polarnim područijima jer za njihov nastanak su potrebne temperature oko -78 stupnjeva Celzijusa, a u drugim područijima stratosfera se retko ohladi na tu temperaturu, no moguće je prilikom jakih oluja ili vetrova u troposferi. Koliko god lepi bili ti oblaci, njihova pojava utiče na uništavanje ozona i na stvaranje ozonskih rupa (usled vrlo niske temperature koja vlada u gornjim slojevima atmosfere).
2. MAMATUS OBLACI
Mamatusi su vrsta oblaka koja se može videti i u našim područijima. Izgledaju kao izbočine koje vise sa baze glavnog oblaka, podsećaju na ženske grudi po čemu su i dobili ime (mammatus (lat.)= dojka). Nastaju sudaranjem hladnog vazduha koji tone, i uzlaznog toplog vazduha, najčešće ispod kumulonimbusa, nakon oluje ili ređe pre nje. Iako izgledaju opako, najčešće znače da je oluja oslabila ili već prošla. S obzirom da je u njihovom okruženju smicanje vetra jako veliko, opasni su za jedrilice i manje avione. Većinom su sastavljeni od leda, ali moguća je i kombinacija leda i vode. Najčešće su vezani uz nakovanj kumulonimbusa, ali mogu se videti i ispod altokumulusa, altostratusa, stratokumulusa, kao i cirusa.
3. NOĆNI SVETLEĆI OBLACI
Ovo su najviši oblaci na nebu! Poznati i kao polarni mezosferni oblaci, nastaju u mezosferi na visini od 82 do 102km. Svetle iz istog razloga iz kojeg i polarni stratosferski oblaci, jer reflektuju sunčevu svetlost s druge strane planete. Mogu se videti samo u letnjem delu godine između 50 i 65 stepena i severne i južne geografske širine. Na većim širinama se ne mogu videti jer noću nije dovoljno mračno. Po obliku su vrlo slični cirusima, ali sa plavkastim i srebrnim odsjajem. Sastavljeni su od sićušnih kristala leda.
4. KELVIN-HELMHOLTZOVI CIRUSI
Meni nekako najinteresantniji su upravo ovi. Ova vrsta oblaka je retko primećena i to samo zbog svog kratkog trajanja. Kad nastanu traju svega minut-dva i tada nestanu. Nastaju na visini od oko 5km. Izgledaju kao tanka horizontalna spirala ili kao talasi. Uslov za njihov nastanak je Kelvin-Helmholtzova nestabilnost, hm.. zanimljivo o ovome bi se mogao i dodatno edukovati.. Elem, ukratko, to je koliko svatih, nestabilnost koja nastaje zbog smicanja između dva sloja vazduha različitih brzina i gustine.. Sastavljeni su od sićušnih kristala leda kao i svi ostali oblaci iz porodice cirusa(u koju dotični spadaju).
5. LENTIKULARIS
Naravno čuven i prelep, jednako fascinantan kao i ostala četvorka, punog imena altokumulus lentikularis. Podseća na leteći tanjir, pa su mnogi pri susretu sa ovim oblakom pomislili na NLO, ipak, to je samo stacionarni oblak u obliku NLO letelice..
Nastaje nad oštrim vrhovima planinskih lanaca, kada stabilan vlažan vazduh struji preko planine ili lanca planina. Sastavljen je od kapljica vode. Piloti ga izbegavaju jer pojava lentikularisa ukazuje na postojanje planinskog vrha koji ima svoje oštre ivice, (na njima nastaju oblaci) ali i jaka uzlazna strujanja, što uzrokuje turbulenciju. Ipak, piloti u jedrilicama ih vole, upravo zbog ovih jakih uzlaznih strujanja na nekim delovima, a to im pogoduje pri dizanju jedrilice u još veće visine.
I za kraj snimak jedne izrazito lepe forme Cb-a, zvane mushroom cloud.