Jučerašnji dan sam iskoristio da odem službeno do Zlatibora, pa sam rešio da malo, i pored obaveza, uživam u prirodi. Svaki put prolazeći od Požege ka Užicu kroz Zlakusu, sa leve strane sam gledao najveći pećinski ulaz u Srbiji, pa sam ovog puta rešio da svratim i da obidjem Potpećku pećinu.
Na ulazu me je sačekalo neprijatno iznenadjenje u vidu polomljene table sa natpisom
Stvarno je sramota da na jednom turističkom mestu stoji ovakva tabla, ali kakva nam je država, takav je i turizam. Sva sreća pa me je dočekao ljubazan vodič koji je sve lepo objašnjavao.
Inače, ulaz u Potpećku pećinu spada u red monumentalnih dela prirode. Džinovski portal u obliku potkovice, visok 50 m (od korita periodskog toka do svoda), a širok 12 m pri dnu, odnosno 22 m pri vrhu, najviši je pećinski ulaz u Srbiji. Izdubljen je na krečnjačkoj litici, čiji je vertikalni deo visok 72 m. Istražena i uređena dužina za posetioce je 555 m. Ulazno silazna staza ima preko 700 stepenika.
Potpećka pećina je izvorskog tipa: nju su izgradile vode ponornica koje poniru u Drežničkoj dolini i posle podzemnog toka u dužini od 4-5 km (u pravoj liniji), izbijaju iz pećine ili vrela ispred pećine i grade Petnicu – pećinsku reku.
Pećina se sastoji iz dva dela, prednjeg suvog dela bez pećinskih ukrasa i untrašnjeg dela. Zanimljiv je pogled iz prednjeg dela ka spoljašnjosti pošto se uočava oblik mamuta.
Inače, drugi, unutrašnji deo pećine je prirodna hiperbarična komora pošto je vazdušni pritisak unutra preko 1300mb
, a procenat kiseonika u vazduhu je oko 44%
Temperatura je konstantna tokom cele godine i iznosi oko 9 stepeni.
Dvorana zmajeva:
Pećinski ukrasi:
Orao na steni:
Još par slika ispred pećine:
Baš me hoće ove prirodne lepote ovog proleća